Discipline is het codewoord dat Jacks hele jeugd beheerst. Daar zorgt zijn vader wel voor. Die is strateeg in de United States Military Academy in West Point. Hij leidt er studenten op tot officier in het Amerikaanse leger. Hij is bijna de enige professor met Afro-Amerikaanse roots en dus vindt hij het zijn plicht om zo veel mogelijk andere zwarte jongens een goede opleiding te geven.

Als kleine jongen kijkt hij enorm op naar zijn vader en ze brengen ook veel tijd door met elkaar. Zo gebeurt het regelmatig dat zijn vader hem al op zeer jonge leeftijd ingewikkelde puzzels en raadsels voorlegt, die hij dan zo snel mogelijk moet oplossen. Jack vindt het leuk, maar het begint hem al gauw te vervelen. Zijn vader geeft hem steeds complexere vraagstukken, maar ook daar lijkt hij geen moeite mee te hebben.

Omdat zijn vader tijdens zijn carrière daarna van legerbasis naar legerbasis hopt, verhuist het gezin om de haverklap. Het is dan ook moeilijk voor Jack om als tiener echte vrienden te maken en te houden. Het best komt hij overeen met David, een kameraad van zijn vader in het leger en psycholoog van dienst. Jack praat vaak en veel met David, over dingen die hij gelezen heeft of zaken waar hij over nadenkt. David vindt hem een bijzondere jongen die al bijna even strategisch denkt als zijn vader.

Op zijn zestiende weigert Jack om voor de zoveelste keer naar een nieuwe school te gaan. David probeert hem om te praten, maar kan niet anders dan akkoord te gaan met een compromis. Jack wil wel les volgen, maar alleen als David die geeft. Vanaf dat moment gaat er een hele nieuwe wereld voor hem open: hij wordt uitgedaagd en krijgt weerwerk. Studeren wordt een echte verrijking voor hem. David test hem voortdurend om hem te blijven uitdagen, maar op een mooie lentedag krijgt hij wel een heel bijzondere test voorgeschoteld… een IQ-test. Jack denkt meteen dat het om een opdracht van zijn vader gaat, maar David legt hem uit dat hij vermoedt dat Jack weleens hoogbegaafd zou kunnen zijn. In dat geval zou een andere opleiding nodig zijn dan wat hij hem zou kunnen geven en daarom is het belangrijk om hierover snel uitsluitsel te krijgen. De test liegt er niet om. Jack is intelligenter dan de gemiddelde medemens.

Zo krijgt hij als eerste zestienjarige in de geschiedenis van de militaire universiteit de toelating om er al op zeer jonge leeftijd les te volgen. Bovendien krijgt hij een verkort lesprogramma aangeboden, omdat hij de meeste hoofdvakken (‘majors’) al onder de knie heeft. Zo concentreert hij zich voornamelijk op ‘Defense strategic studies’, ‘International relations’ en ‘Foreign area study’. Daarnaast wordt hij uiteraard ook fysiek danig op de proef gesteld, zowel in atletiek als in de militaire oefeningen.

Na twee jaar, op zijn achttiende, zit zijn basisopleiding erop en gaat hij zich specialiseren in ‘Military Intelligence’. Ook daar blinkt hij uit in alle theoretische vakken en krijgt hij stilaan ook het leiderschap onder de knie. Hij heeft het nochtans niet altijd gemakkelijk: zijn jonge leeftijd en zijn huidskleur maken hem niet echt populair bij zijn ondergeschikten. Maar hij leert daar steeds beter mee omgaan en creëert een gevoel voor humor dat door velen gesmaakt wordt.

Omdat hij tijdens zijn opleiding niet veel meisjes is tegengekomen, is zijn interesse op dat vlak minder ontwikkeld. Hij legt zich volledig toe op de dingen die hij leert en wat hij kan betekenen voor zijn vaderland en blijft zeer onhandig in de omgang met vrouwen. Gelukkig komt hij er tijdens het werk niet veel tegen en vindt hij voldoening in de kameraadschap met zijn collega’s. Ook met David blijft hij contact houden en de twee mannen zien elkaar regelmatig terug om bij te praten. Bij hem voelt Jack zich helemaal op zijn gemak en moet hij zich niet sterk houden.

Ook bij de CIA wordt de ‘blitzcarrière’ van Jack Winters op de voet gevolgd. Het duurt dan ook niet lang voordat hij door hen gecontacteerd wordt. Hij krijgt het voorstel om na zijn volledige opleiding zijn militaire carrière te ruilen voor een hoge positie bij de CIA. Omdat hij weet dat zijn vader altijd stiekem heeft gedroomd van zo’n aanbod, kan hij dit gewoon niet weigeren. Ook David steunt hem in die keuze en zo wordt hij de jongste ‘Assistant to the director for foreign intelligence relations’ die de CIA ooit had.

Wanneer hij zijn vader en David op de avond na zijn eerste werkdag trakteert op een etentje, ziet hij pas hoe trots zijn vader op hem is en dat maakt hem intens gelukkig. Dit wordt uiteraard niet met zoveel woorden gezegd, maar woorden zijn niet belangrijk op zo’n moment. Jack geniet van deze avond, want hij beseft dat hij zijn vader en David in de toekomst niet meer zo vaak zal zien, aangezien zij in West Point blijven en hij in Langley aan het werk is. Die afstand van 283,2 mijl zal maar zelden te overbruggen zijn tussen zijn drukke dagtaak door. David lijkt dit ook te beseffen, want aan het eind van de avond neemt hij hem langer en steviger vast dan anders.

De komende maanden en jaren leeft Jack zich helemaal uit in zijn job en hij wordt daar ook voor gewaardeerd. Hij is streng voor zijn mensen als het moet, maar kan ook conflicten oplossen als de besten. Hij smeedt er vriendschappen voor het leven, binnen de CIA, maar ook met Intelligence-diensten van over de hele wereld.

Wanneer hij op een avond thuiskomt na een lange operatie in het buitenland, staat David ineens aan zijn deur. Jack is blij om hem te zien, maar vreest ook meteen voor het ergste. Is er iets met zijn vader…? David stelt hem meteen gerust, met vader Winters is alles in orde. Jack vraagt zich af wat er dan wel is, want David stelt zijn geduld op de proef. Na een tijdje vraagt David of hij zin heeft om samen met hem een wandeling te maken aan het strand. Als ze daar een tijdje lopen, neemt David Jacks hand vast… Jack schrikt en begrijpt het niet. Hij laat hem onmiddellijk los en loopt weg. David blijft verslagen achter op het strand.

Natuurlijk had Jack gevoeld wat David hem wou zeggen. Maar hij kan er niet mee om. De gedachte dat hij dit ooit aan zijn vader zou moeten vertellen, dat hij zijn vader zou teleurstellen, maakt hem ziek. Daarom neemt hij de zwaarste beslissing die hij ooit heeft moeten nemen. Hij geeft zijn ontslag en vertrekt. Weg van de CIA, weg van West Point, weg van zijn vader en vooral… weg van David. Hij is er kapot van, maar hij heeft in zijn leven genoeg beslissingen moeten nemen om ook deze ommezwaai rationeel te kunnen verantwoorden voor zichzelf. Hij neemt het vliegtuig naar Europa, naar België. Hij weet niet wat hij daar gaat zoeken, hij heeft geen plan, maar iets zegt hem dat hij daar naartoe moet.

Onderweg van de luchthaven naar zijn hotel in het centrum van Brussel moet hij echter ergens ingedommeld zijn achter het stuur van zijn Volvo, want plots schrikt hij wakker van een knal. Hij is blijkbaar op een tegenligger gebotst. Een gekke man, die een beetje binnensmonds murmelt en hem mee naar binnen neemt in een pand dat vlakbij ligt, een soort hoofdkwartier. Als Jack wat bekomen is van de shock, voelt hij zich er al meteen thuis…

‍